Wędrówka ...

​

Zaspane oczy
jeszcze nie patrzące
tylko zasłuchane serce
dziś przewodnikiem
po wędrówce życia będzie
liryzm co w duszy drży
po pajęczej nici
płyną nocy łzy
w pamiętniku zdarzeń
coś delikatnie musnęło
sennym marzeniem
moje sny
w utkanych emocjach
tęsknoty i oczekiwania
zamarło serce
jak kamień
pragnień moich
już więcej nie będzie
oplotłeś mi moje serce
wężowym uściskiem
powiodłeś przez las
ludzkich twarzy
mówiąc jak i którędy iść
jak trwać i można być
szydząc jednak w ukryciu
i patrząc jak powoli
umiera we mnie
subtelność uczuć
dotknąć prawdy
czy w kłamstwie
szukać pocieszenia
ciszy ni szeptu
nie łaknę twych wersów
ni mdłego westchnienia
po prostu przyzwyczaić
się trzeba że jestem
a jakby mnie nie ma