Uczeni  



Życie jest wielkim znakiem zapytania
Uczeni chcą je posiąść
Badając tajniki ludzkiego ciała.
Bawiąc się genami i psychiką.
Szukając wciąż odpowiedzi
Na ludzkie powstanie
I tak naprawdę do końca nie wiedzą
Staje się to znakiem zapytania .
I nowe pytanie powstaje

ŁZA 



Usiadłam nad jeziorem
Z oczu mych spadła łza
utopiła się w zwierciadle
i rozpłynęła w jego tafli
Tylko twoje serce.
Twoje ręce mogą wiedzieć
i czuć jak tęsknię
Rozpadła się na tysiąc kropli
tworząc tęczę w promieniu słońca
Tak powstało szczęście
Tylko Ty możesz wiedzieć
jak za tobą tęsknię

TĘSKNOTA 



Tonę w twoich źrenicach
Gubię się i tracę sens życia
Widzę tęsknotę i ukryte ciepło
Promiennego dnia
Szum sosen i żółte wydmy piasku
Czerwoną jarzębinę i słodką landrynkę
Tonę w odmęcie Twoich głębi
W dużych lustrach czerni
Kocham wspomnienie liści bzu
I Twój uścisk dłoni.
Gubię się w teraźniejszości
Śledząc kolejne etapy pór roku
Blednę i nie chcę żyć w tak oszalałym
W kręgu tysięcy ludzkich noweli
Księżycowych , zimowych uścisków dłoni
Nie żarzących sercach miłością

LUDZKOŚĆ



Czemu ludzkość jest zaślepiona
Ta chęć zysku i przemocy
Pokazania się i osiągnięcia czegoś
Po trupach ludzkiej naiwności
W mgle złości oczy zaślepione
Serca i dusze zatracone
Pędzące słowa do nikąd
Słowa pogardy i nieopamiętania
Co się dzieje
Gdzie w tym chaosie palec Boży
Ludzki „Babilonie"
Opamiętaj się, otwórz oczy
Przestań szydzić, przestań
Nie rozumiem
Jak przemoc ,może uzdrowić przemoc
Krew przelana ,krew
To stary testament
„Oko za oko"
W Nowym- „Jeśli ktoś zada ci policzek,
Przebacz i nadstaw drugi"
Wojna ma uzdrowić ludzkość
Zamknięte koło ludzkości
Boże otwórz mi oczy i pozwól
To pojąć ,bo nic nie rozumiem.
Ja się z tym wszystkim nie zgadzam!!!

NIE CHCĘ TRWAĆ 

Nie chcę trwać  w bezruchu jak posąg
Zapuszczać korzenie jak drzewa
Pozwól, mi zapominać
Serca wzruszenie
Popędzę jak śmigło
Jak ważka jak ćma
Do przodu, do przodu
Bo świat tak szybko gna
Pięć lat w jednej chwili
Przeskoczyć chcę
I pędzić i pędzić
Nadrobić to co może już  straciło sens
By móc żyć .

ZAPOMNIENIE



Mijasz wciąż moje drzwi
Nie przestępując progu
Czy obca jestem Ci
Moje słowa ,dłonie ,włosy
Słyszę wciąż w sercu cichy głos tęskniący
Twoją twarz mgła owiła
W woal zapomnienia
Nie wiem jak mam patrzeć przez tą taflę niemą tak
Cicho wszędzie
Twą sylwetkę widzę w niemych snach.

WSPOMNIENIA 



Jesteś i nie ma Ciebie
Cichy podmuchu wspomnień
Lekko kołyszesz moje myśli
Szykując do snu
Do zapomnienia o tym co powinno  zginąć
Nie błyszczeć w moich oczach gwiazdami
Powinno się wygasić serca pukanie
I echa z przeszłości
Bym z głową do góry pomknęła
Przez  teraźniejszość.

ZAGUBIONE DUSZE



Kiedy tak patrzę wstecz
Cichutko wzdycham
Zostawiłam szczęście
Zapiera mi coś dech
I drętwieje serce
W tym zimnym i oślizgłym świecie
Brak ciepła i wzruszeń
Tylko sople wkoło
I dusze zagubione dusze

MIŁOŚĆ 



Jak długo pytać się mogę
Patrząc w taflę szkła
I rysując wciąż tylko inicjały dwa
Co teraz robisz, co mówisz
Komu patrzysz w twarz
I chociaż przez moment mignie Tobie moja
Kocham tak długo i czule
Każde wspomnienie i chociaż
Przez chwilę pragnę pożyć
W ich cieniach , które dały mi
Tyle ciepła i czułości
W płatkach kwiatów ukrytej
Miłości

WYSPA 



Gdzieś tam jest moja wyspa
Na niej moje marzenia śpią
Czeka z tęsknotą
Bo wie że przyjdzie pora
I do niej dopłynę